Augustus 2017 | Lees alle columns

Kunnen rotstuinfanaten eigenlijk op vakantie? “Dat ligt aan de moeilijkheidsgraad van de rotstuin”, zult u waarschijnlijk zeggen. Heb je een hittebestendig beplantingsplan met knetterharde alpienen, dan zal er weinig kunnen gebeuren. Een buur met een vaardige gieterhand is ook niet verkeerd. Opgeschoten helaas nog thuiswonende kinderen zijn vaak niet de beste oplossing, of er moet een stevige vergoeding tegenover gezet worden. Schoonmoeders? Nou… Dat ligt weer aan de verhouding die je hebt opgebouwd in de loop der jaren. Een vriend of vriendin met ook een rotstuin is de beste oplossing, dan moet de vakantie niet overlappen en je zult altijd zien dat dit wel zo is.

Nee, het valt allemaal niet mee, die vakantie periode. Laten we maar eerlijk zijn tegen elkaar, de zomer periode is de tijd dat we de meeste planten verliezen en niet door het zomerweer alleen. Wie er ook voor onze alpienen moet zorgen, het gaat meestal niet helemaal goed. Zelf ben ik meestal de klos, kan ik vier weken achter vriend Dirk’s alpienekas, rotstuin en kwekerijtje aan. Het is of Dirk het erom doet. Steevast schaft hij zich de moeilijkste alpienen aan in het voorjaar of laat hij nog wat spul komen uit het buitenland. Volgens mij louter om mij te testen of beter gezegd te pesten. Want natuurlijk sneuvelt er van alles, en met groot genoegen staat hij bij terugkomst hoofdschuddend, en zogenaamd beteuterd naar zijn verpieterde alpientjes te loeren. Bewijzen kan ik het niet maar ik weet bijna zeker dat er opzet in het spel is, om mijn onkunde eens flink in te wrijven. En nooit, maar dan ook nooit, kan hij op mijn planten passen. Altijd is er wel wat waardoor hij er onderuit kan, en zelf trap ik er weer in, behalve dit jaar! En ik hoefde er zelfs niet voor te jokken of iets te verzinnen, nee de vrouw die zich mijn echtgenote noemt, wilde beslist, dat ‘wij ook eens als echt stel’, vakantie gingen vieren! Vieren nog wel, men ‘viert’ blijkbaar vakantie wat ik mij niet kan voorstellen, tenminste niet in de zomer. Te druk, te warm, teveel krijsende kinderen, te duur, lange files, en zo kan ik nog wel effe doorgaan. Meestal gaan wij in het voorjaar en najaar even de hort op, een buur met een scherp plantenoog en vaardige gieterhand houdt dan een oogje in het zeil en dat gaat altijd prima. Ook is het dan nergens druk en de prijzen vriendelijker, heerlijk. Terug naar de rotstuin, de twee weken met mijn lieftalige vrouw vakantie ‘vieren’ in het midden van augustus bleek geen probleem, buur bleef thuis. Vanwege een operatie van zijn vrouw, bof ik even! Niks ernstigs hoor, en hij kon best zijn vrouw en mijn rotstuin verzorgen. Mijn vakantievoorpret is heel groot kan ik u verzekeren, vriend Dirk zal dit jaar niet het genoegen smaken mij van alpiene onkunde te betichten! Ik kan u verzekeren dat, terwijl we nog weg moeten, mijn vakantie nu al geslaagd is!