Juni 2021 | Lees alle columns

“Het dieptepunt in mijn rotsplantenbestaan”, appte Dirk mij. Een foto van een eend, zwemmend in (of is het op?) zijn gazon. Dirk zit met zijn rotstuin op een soort oerlaag. Water gaat slecht weg in zijn tuin. De rotstuin is vanzelfsprekend goed gedraineerd. Maar de moessonperiode van de afgelopen maanden heeft het grondwaterpeil bij hem danig opgestuwd. Voeg daarbij een verstopte overloop van zijn vijver en een midweekje Waddeneilanden zodat hij het stijgende waterpeil niet zag, en de verklaring voor een ondergelopen gazon is daar.

Dirk bracht het heerlijk theatraal. Nog voordat ze uit de auto waren gestapt, bereikte het gekwek van de eend hen al. Ja, ja. Het zal weer. Een blije eend dus. Begrijpen doe ik hem wel. Een eend rondpeddelend op je gazon. Een dieptepunt in een mens zijn rotsplantenleven.

Het idee van Dirk om dan maar het gazon te veranderen in een nieuw stuk gigantische rotstuin, viel niet goed in de smaak bij zijn wederhelft. Een gevalletje ‘jammer maar helaas’ dus. Wel had zij een uitstekend alternatief. Terwijl vrouwlief de vakantiespulletjes opruimde, stond Dirk met rubberlaarzen en een grondboor spieren te testen van een soort die hij al lang niet meer gevoeld had.

Het hielp wel. Maar de oerlaag zit op een meter of drie, dus tot op vandaag is het gazon drassig en zompig. Wat kolen op het vuur gooiend, appte ik Dirk terug dat ophogen -dus toch een stuk rotstuin- een mooi plan zou zijn. De aanhouder wint, dus een beetje zeuren kan wellicht toch helpen.

Feit is, dat we veel regen hebben gehad. Feit is, dat het nodig was en is. Zo las ik dat de Achterhoek in ons land weer op het juiste waterpeil is. Belangrijk natuurlijk. En dat het goed zou zijn als de komende zomer ook wat koel en vochtig zou zijn. De natuur heeft jaren nodig, volgens dat artikeltje, om te herstellen en weer op peil te komen. Wij waren die moesson misschien wel zat. Althans ik wel. Maar de natuur is er maar wat blij mee, en die eend bij Dirk ook.

Toen Dirk langskwam na zijn midweekje Wadden en zijn eendavontuur, bleef de vraag hangen: “Hoe komt het dat de Achterhoek altijd droger is?”. Dirk wist het. En waarom verbaasde mij dat nu weer niet. Mijn vrouw wel. Zij keek hem aan met haar bekende blik toen hij zei: “Die jongens in de Achterhoek pompen te veel water op voor al dat bier dat ze drinken”. Voor drinken gebruikte hij een ander woord, maar dit terzijde.