December 2021| Lees alle columns
“Wanneer is het winter?”.
Een vraag die wat dom lijkt als je weet dat de astronomische kalender 21 december aangeeft. Meteorologen en klimatologen houden 1 december aan en als einddatum eind februari. Strak drie maanden. Wij als rotsplantenliefhebbers, en ik denk ook de gewone tuinier, denken er vast anders over.
Voor mij persoonlijk begint de winter als ik naar mijn gevoel niet veel in de rotstuin kan doen. Het werk is een beetje op zou je kunnen zeggen. Het neemt niet weg dat er heus altijd nog wel iets te prutsen valt. Dat prutsen laat ik afhangen van de temperatuur. Misschien is het daarom wel beter om de winter af te meten aan de kou buiten. En, dat hoor ik u al zeggen, is heel variabel. We hebben historisch gezien zachte en strenge winters. Ook wel heel wisselende winters kan ik mij herinneren. Waar we van 11 boven nul de week erna het gezeur over de Elfstedentocht konden aanhoren.
Afgelopen week buurtte ik even bij vriend Dirk. Voorzichtig en met afstand door het coranaspook hoor. Bij de oprit hoorde ik het al, Dirk was aan het bladblazen en -niet vergeten erbij te vermelden- aan het droogblazen. Lezers van de column weten dat Dirk zweert bij deze methode in de herfst. Je blaast het blad weg en tegelijk drogen de rotsplanten op. Het klopt vast wel, maar zelf blaas ik meestal pas als het najaarszonnetje de boel droog heeft gemaakt. Blaast ook beter. Maar, moet ik nu zeggen, eigenlijk heeft dit te maken met koude.
Met de hand dat natte blad oprapen en in de kruiwagen gooien, geeft zo’n winters gevoel. “Handschoenen aan!”, zult u zeggen. Heb ik ook, en dat mag op mijn leeftijd het hele jaar door, vind ik. Mijn conclusie omtrent het begin der winter is dus niet gerelateerd aan een datum! Bij mij begint de winter als ik koude handen en voeten voel bij die laatste prutsklusjes. Ik wens iedereen goede, maar vooral veilige en gezonde feestdagen.
Tot januari!