Juli 2018 | Lees alle columns
Het brengt rust zegt men, een ander wordt er juist helemaal gek van. Het geluid van water is een element dat ik niet graag zou missen in mijn rotstuin. Ja, lang geleden had ik nog een klein riviertje, zo’n stroompje wat op een hoog punt van de rotstuin ontsprong uit de monding van een vijverslang die listig was weggewerkt, langs de rand van het vijverfolie of beton. Folie of beton, beiden waren een ramp. Een absolute ramp, je kon er op wachten dat het water uit het vijvertje of de ingegraven waterton als een oase in een zinderende woestijn verdween en de pomp hijgend en naar lucht happend aan zijn einde kwam.
Nee, water en mijn rotstuin zijn geen vrienden. Wellicht is het beter om te zeggen dat water en mijn persoontje geen succesnummer zijn. Op leniger leeftijd ging het nog, dat gespeel met water, maar toen de jaren gingen tellen verdween de droom en hang naar het rustiek gekabbel van een beekje heel snel kan ik jullie verzekeren. Zeker na een beetje winter was het raak. Koning winter hanteerde de vorst- ontdooitechniek vakkundig op mijn met rubber versterkte zelfgemetselde beekloopje.
Wat was ik er trots op! Een bouwvakker attendeerde mij op een rubberpoeder wat gebruikt werd om specie flexibeler te maken. Ik had er nog nooit van gehoord maar het bestond toch echt. Het poeder, welke door het cementpoeder gemengd moest worden, was gruwelijk duur, maar de bouwvakker kon mij matsen. Voor een paar tientjes waagde ik graag de gok om nu eindelijk eens na al die lekkages en andere mislukkingen een beekloopje te maken dat ook echt bleef lopen.
Verdere uitleg is niet zo nodig vind ik. Jullie begrijpen dat koning winter het rubber lachend terzijde had geschoven, of beter gezegd, lachend enkele mooie kleine scheurtjes had gemaakt in mijn zo goed gemixte rubberspecie wondermiddel. Sindsdien heb ik geen beekloopje meer en het vijvertje was al eerder verdwenen. Het watervat en de pomp verdwenen naar de zolder en later – natuurlijk – richting Dirk, die feilloos bijhoudt wat er bij mij allemaal voor nuttigs ligt opgeslagen. Dirk bezit een grote diepe vijver met van die prachtig kleurrijke Japanse vissen, koi’s.
En een schitterend kronkelend riviertje mondt uit in zijn vijver. Een heerlijk geluid, dat water dat in de vijver stroomt. Het brengt lucht in de vijver en de koi’s zwemmen graag door de stroming. Dirk heeft nooit problemen met zijn vijver en al helemaal niet met het beekloopje. Trots weerhoudt mij van het vragen hoe hij dat flikt, ik kijk wel lekker uit. Voor mij is welke vorm van waterelement dan ook uitgebannen, het enige rustieke geluid bij mij is als het regent of als ik zittend op mijn terras een glas bier inschenk. Ook een heerlijk rustgevend geluid!