November 2019 | Bekijk alle edities ‘Plant van de maand’

Al vele jaren heb ik een zwak voor Pulsatilla soorten. Persoonlijk vind ik het een van de mooiste planten om te fotograferen. En steeds weer laat ik mij verleiden als de bloeitijd aanbreekt, om er alweer foto’s van te maken. Vandaar de keuze voor deze maand. De foto’s zijn gemaakt in het departement Isere in de zuidwestelijke Alpen. Ik ben er dit jaar speciaal voor o.a. deze plant op vakantie gegaan naar dit deel van Frankrijk. Het stond al jaren op mijn verlanglijstje om deze schoonheid in het wild te kunnen bewonderen. En ik had geluk om ze ook precies in de bloei te vinden. Ik denk dat er in iedere rotstuin wel 1 of meerdere Pulsatilla’s zijn te vinden. Want de keus is enorm tegenwoordig.

Voordat in het voorjaar het blad tevoorschijn komt, komen eerst de meestal sterk behaarde bloemen boven de grond. In cultuur is het geen moeilijke plant, mits je ze maar niet te vochtig zet. Want ze houden van droogte en veel zon. Deze Pulsatilla is in zijn natuurlijke habitat te vinden in de zuidwestelijke Alpen tot in Wallis in Zwitserland toe en groeit meestal op een wat kalkrijkere grond. Er is geen noodzaak dat er veel kalk in de grond aanwezig moet zijn, want erg kieskeurig zijn ze niet. Alleen houden ze niet van een te zure bodem.

Het vermeerderen is niet zo moeilijk. De beste manier is om de zaden die rijp zijn direct te zaaien. Omdat ze behoren tot de familie van de Ranunculaceae is dit de beste manier voor kieming van de zaden. Veelal kiemen ze al na een 1 tot 3 weken. Mijn ervaring is om deze jonge zaailingen in de pot te laten overwinteren en ze pas op te potten in het volgende voorjaar.

Ook is het mogelijk om wortelstek te maken. Dit gebeurt meestal in de winter, maar is vaak niet erg succesvol. Ook scheuren van grotere planten is mogelijk maar wordt niet vaak toegepast. Deze planten hebben namelijk een hekel aan oprooien en verplanten. De hoogte van de bloemstengels variëren van 10 tot 25 centimeter. De planten die ik in de Alpen heb gevonden waren meestal niet hoger dan 5 tot maximaal 10 centimeter. Maar de omstandigheden zijn daar natuurlijk heel anders dan in ons eigen landje.

Kortom een plant die in geen enkele rotstuin mag ontbreken en de keus voor welke soort het dan gaat worden, laat ik graag aan u zelf over.

Luuk Vermeer