November 2022 | Lees alle columns
Je kunt er veel spreuken, gezegden en wijsheden op los laten; echter iets aan het feit zelf verandert het niet. “Er is een tijd van komen en gaan”, of nog zo’n dooddoener, “Je schoenen aan de wilgen hangen”. In mijn geval zal ik dan de klompen moeten ophangen, daar ik dit ouderwets schoeisel meesttijds draag in de rotstuin. “Het bijltje erbij neerleggen”, schiet mij nu ook te binnen, of nog mooier een beetje dialect: “De schop afkuisen”.
Het heeft allemaal te maken met de rotstuin en mijn persoontje. Tegen de jongeman van de website had ik het al eerder aangegeven om te stoppen op het eind van het verenigingsjaar, en dat is bij de NRV november. Sinds de nieuwe website online is gegaan, heb ik met veel plezier elke maand een klein niemendalletje geschreven. En misschien heb ik er een enkeling wel een plezier mee gedaan. Of de column verder gaat, weet ik niet. Daar ga ik niet over, en laat ik aan het bestuur.
De reden ligt ook in een gezegde, “Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald”. Nu is het niet mijn bedoeling om er een raadsel van te maken, maar het komt er vrij vertaald op neer dat men beter op tijd met iets kan stoppen voordat het fout gaat. Ja, nu weten jullie nog niet veel meer.
Ik zal er niet verder om heen draaien. Het is leeftijdgerelateerd, en gaat verder dan de Column. De jaren beginnen te tellen, de gebreken komen, en gaan niet meer weg. Dan wordt iets meer een last dan een genoegen. Dus gaan we drastisch minderen met het rotstuingebeuren. En daar past -vind ik- stoppen met de Column ook bij. En -nee- de stenen en planten zijn al vergeven! Die gaan naar vriend Dirk, die nog fris en jong genoeg is om wat uit te breiden.
Jammer, vervelend of zielig? Nee, hoor. Het hoort bij het leven, en als je iets altijd met veel plezier hebt gedaan is het ook een keer goed geweest als het fysiek niet meer zo goed gaat.
Het ga jullie goed!