Februari 2020 | Lees alle columns

Als ik deze column schrijf zo eind januari is het miezerig buiten, nat, klef, niet koud. Hier en daar steekt een sneeuwklokje de kop op, sprietjes van narcissen duwen zich naar boven en een verdwaalde Iris staat in bloei. Op Facebook zie ik plaatjes van kennissen uit de plantenwereld die al veel meer in bloei hebben. Sommigen wonen veel noordelijker en ze schrijven dat het wel voorjaar lijkt. Zo’n ouderwetse kwakkelwinter biedt ongekend voordeel, lage stookkosten, weinig ijs krabben als je met de auto op pad moet en zonder dikke jas naar buiten. Anderzijds zijn er ook nadelen, de natuur reageert ook. Een duif in de tuin van de buren scharrelt alweer in de top van zijn vaste boom met een nest. Onkruid groeit vrolijk verder al deel ik die olijkheid niet. Zie al knoppen zwellen aan struiken en bomen. En de schaatsers zijn veroordeeld tot de televisie. Mocht Koning winter alsnog een aanval plaatsen dan krijgen we malheur om een oud Nederlands woord er bij te halen.

Toch ben ik niet ontevreden. In de schuur staat een doos, een doos met plantjes uit verre oorden. Postorder noemde ik het, mail-order verbeterde Dirk mij. En dat mocht, hij had mij tenslotte gewezen op een leuke kwekerij over de grens met redelijke prijzen, voor niet alledaagse alpiene plantjes. Zeker, ik had al weleens ‘meegelift’ op de bestelling van vriend Dirk maar echt zelf bestellen, betalen en ontvangen had ik nog niet eerder gedaan. Altijd leuk en spannend om zo’n cadeautje aan jezelf en van jezelf open te maken. Je weet al wat je krijgt en ook weer niet. Toch ben je blij als een klein kind wanneer het pakketje komt. Spannend is het bij het uitpakken. Is alles wat ik bestelde er? Is alles in goede conditie of is het rond gesmeten door de pakketsorteerders? Voldoet het aan de verwachtingen?

Veel moeite heb ik dus dit keer niet met de kwakkelwinter, het lijkt er zelfs een beetje op dat het winterse wachten niet meer bestaat. Wachten op het voorjaar. De plantjes zijn in goede conditie. Tevreden zet ik alles op een rijtje en bekijk ik ze zorgvuldig. Tsjonge, leuk zo’n cadeau voor jezelf. Zelfs mijn lieftallige vrouw komt even kijken en vindt de plantjes mooi. ‘Dat ik mijzelf wel weer verwen’, klinkt meer plagerig dan gemeend. Dirk heeft een heel lijstje met dergelijke adresjes, morgen eens vragen. Van mij mag de kwakkelwinter nog lang duren. Ga mijzelf nog maar eens trakteren. Heb het best wel verdiend..…vind ik.