Januari 2018 | Lees alle columns
Laten we direct maar voorop stellen…’Goede voornemens’ zijn achterhaald, ze bestaan niet meer, ze zijn in de vergetelheid verdwenen. Ja, vroeger toen er op een verjaardagsfeestje nog stevig gepaft werd, kon je eind december bekend maken dat je ging stoppen met roken, wat 4 januari alweer voorbij was. “Nee, is me niet gelukt, maar ik ga wel minder roken”, zoiets dus. Rokers zijn tegenwoordig paria’s. Dus nu er niet meer op grote schaal gerookt wordt, valt dit decennialang op nummer 1 vertoevend voornemen weg naar de onderste regionen.
Hip is wel: vegetarisch of zelfs veganist worden…dus hier ligt uw kans op een mooi voornemen te gloren en het scheelt nog in de knip ook, heb ik begrepen. Aan de andere kant is een milieubevorderend voornemen ook niet meer aan de orde van de dag, moe geworden als we zijn van het opwarmingsgepraat over Moeder Aarde. Fietsen daarentegen is goed voor de gezondheid en raakt stiekem het milieutechnisch plaatje nipt aan, dus ga ervoor!
Nee, al met al zijn ‘goede voornemens’ anno nu behoorlijk passé. Het enige wat ik kan bedenken is om een moraliserend voornemen naar voren te brengen. Een goed begin is het halve werk in het nieuwe jaar, dus geen vuurwerk kopen en dus niet afsteken. Goed voor uw knip, goed voor het milieu, goed voor de dieren en helemaal goed voor de staatskas en lijf en leden. Eigenlijk van de gekke dat dit nog mag in ons land. De meest onzinnige dingen worden verboden maar nee, blaas gerust de boel op! Mijn grootste ergernis is vooral dat vuurwerkafval in de rotstuin. Elke nieuwjaarsdag is het een ritueel om alle vuurpijlstokjes, papiertjes en uitgegilde gillende keukenmeiden te verwijderen. Ik woon aan de rand van een nette buurt, het is rustig wonen, er is veel ruimte, maar aan het eind van het jaar verandert het in een heus oorlogsgebied, met tot aan het ochtendgloren hangende kruitdampen boven de rotstuin. Zo, dit moest ik even kwijt en het was mijn eerste voornemen zo aan het eind van het jaar. Al besef ik wel dat ik weer veel te laat ben, want als u dit leest is het leed reeds geschied.
Toch blijven er nog een aantal goede voornemens over die ik u wil aanbieden. Voorop staat dat ik alle NRV’ers en VRV’ers een heel goed jaar wil toewensen, vooral in goede gezondheid. Daarnaast?…Ja, kan ik u wat meegeven misschien?… Zelf ben ik lid van een drietal verenigingen. En hoewel de twee andere verenigingen weinig met rotsplanten hebben uit te staan, kampen ze net als onze club met teruglopende opkomst, te kort aan vrijwilligers enzovoort. Voor mijzelf is het goede voornemen 2018 om weer wat actiever in het verenigingsleven te duiken. En dan staat de NRV zoals u begrijpt echt op nummer uno!