November 2019 | Lees alle columns
En toen was het ineens herfst. Klinkt als een sprookje mits je een liefhebber van dit jaargetijde bent. In een eerdere column gaf ik al aan dit te zijn, een echte liefhebber van het seizoen van de vallende blaadjes. Lagere temperaturen, lekker windje d’r bij, natuur vol kleuren, paddenstoelen, boswandelingen, regen. Ja, regen dat ook. Er viel aardig wat in oktober en het was nodig, zei men. En dat brengt mij op de rotstuin.
Blad op de rotstuin is voor de groenblijvende alpienen niet fijn. De terugtrekkers hebben er weer eerder baat bij. Toch bemerkte ik elk voorjaar weer dat er planten niet terug kwamen op plekken waar veel blad was blijven liggen. Goed, rapen, harken en blazen dus. Met een bladblazer, waar ik best wel voorzicht mee was. Fout dus volgens vriend Dirk. Hij liet het volgen door een wijsheid uit de provincie: ‘Soms ben je veel te bange’. Dit moet je dan op zijn ‘plat’ uitspreken, wat ik niet kan. Volgens Dirk rijden er zelfs auto’s rond met een sticker met deze tekst. Het zal, terug naar die bangheid.
Dirk greep de bladblazer voor een demonstratie hoe de planten door de natte herfst te helpen. Zonder enige voorzichtigheid zette hij de blazer op de rotstuin. Ik verwachtte rondvliegend split, wapperende etiketten, afbrekende struikjes en miniconifeertjes. Niets van dit alles! Was ik inderdaad al die jaren veel te ‘bange’ geweest? ‘Ja’, volgens Dirk. ‘Blazen met die hap’, was zijn devies. In tien minuutjes blies hij niet alleen alle blaadjes, takjes, rommeltjes uit de rotstuin, maar ook alles droog!
Verbazingwekkend! Hij grijnsde en vierde zijn triomf door overdreven voor te doen dat het belangrijk was te weten ‘hoe je blies’. Zelfs kleine conifeertjes waarvan ik de bruine naaldjes nog niet weggepoetst had, oogden fris en blauw als in de catalogus van een kwekerij. Die nacht had het flink geregend dus ik was danig onder de indruk. Alles droog en schoon, geen split weggeblazen ook geen etiketten, niks kapot. ‘Louter voordelen’, zei Dirk.
‘Dit doe ik regelmatig ook als al het blad al weg is’, zei hij. Dat leek me sterk. ‘Nee heus’, zei hij. ‘Gewoon als het vochtig en nat is even met de bladblazer de boel drogen’. Dirk blies nog een stevig deuntje door langs de platte bakken en het schuurtje te gaan, terwijl ik me afvroeg wat de buren zouden denken van die man die blies zonder blad. Even later bij de koffie zei Dirk: ‘En van de buren en mensen die denken dat je niet helemaal lekker bent, moet je helemaal niets van aantrekken’. Hij dronk van zijn koffie. ‘Gewoon bloazen’.