Februari 2019 | Lees alle columns

Kent u dat probleem ook?
Een gebruiksvoorwerp dat sporadisch gebruikt wordt, vreselijk veel ruimte inneemt maar als je hem nodig hebt onontbeerlijk is voor het karwei. Ja, ik heb het over de kruiwagen, mijn vriend en vijand. Vierkante meters kom ik niet tekort, maar bergruimte wel. Althans buitenshuis. De carport is voor de automobiel en de garage voor mijn echtgenote. Gepromoveerd tot ‘atelier’ wat toch ietwat deftiger klinkt als ‘garage’, al zijn het beide volgens mij woorden uit de Franse invloedsfeer. Ramen en een lichtkoepel zorgen nu voor een aangename knutselruimte, pardon atelier natuurlijk! Mijn vrouw is oprecht blij met haar ‘womancave’, echter voor mijn kruiwagen en ik betekende het, ‘Acces Interdit’, om even in de Franse invloedsfeer te blijven. En wijs geworden in de loop der jaren om de goede huwelijksfeer te behouden, togen mijn kruiwagen en ik richting het veel te kleine en al overvolle schuurtje. Mijn kruiwagen met zachte band en ik met slepende klomptred.

Dilemma dus en heel herkenbaar. Bovendien, hoe parkeer je zo’n ding? Gewoon op zijn bandje en twee achterpootjes? Nee, dan steken die onhandige lange armen uit en menigmaal rolde er een onvertogen woord uit mijn mond als ik er weer tegenaan liep. Rechtop dan, op zijn neusvanger? Nee, ook niet ideaal. De twee voetjes steken dan uit en hebben van die gemene steuntjes die je lelijk kunnen bezeren. Inderdaad, dilemma. Vriend Dirk dacht aan iets met touw, haak en katrol. Ik dacht aan catastrofe. Een Frans woord weliswaar maar dat mocht niet baten. Ik kreeg gelijk en hoewel de constructie (Engels woord?) prima in elkaar zat, bleek de hoogte niet toereikend. Ja, zet twee domme klussers bij elkaar en je krijgt hoofdpijn. Zonder helm kon je het schuurtje niet meer in, en dat ging mij toch te ver.

Het alternatief laat zich raden. Mijn kruiwagen had ik immers niet meer nodig volgens Dirk. De rotstuin was af en herbouwen en verbouwen had ik toch van afgezien, gezien mijn leeftijd? Ja, het was een aanlokkelijk alternatief. En goed voor de kameraadschap, want Dirk’s kruiwagen was gejat verleden jaar. Dat krijg je er van als je zo’n ding buiten laat staan. Met de belofte mijn kruiwagen in de grote loods te stallen, verdween de ‘sta in de weg’ in de landrover van Dirk en uit mijn leven. Vanzelf met de belofte dat als ik……ja, dan bracht hij hem wel even terug, geen probleem.

Maar het gaf al snel wel een probleem. Op de vraag van mijn lieftallige huisgenote of ik de kruiwagen even wilde halen, moest ik uitleg geven die, aan haar wenkbrauwen te zien, niet echt goed viel. Zij en haar womancave vriendinnen moesten het een en ander verplaatsen en dat is zó ideaal met een kruiwagen. Ja, dat klopt, maar dan moest ze zelf Dirk maar bellen vond ik. Zij had immers de kruiwagen in de ban gedaan. Ze haalde echter haar prachtige neusje op en verdween zonder iets te zeggen – en zonder kruiwagen – naar haar atelier. Een week later stond er een glanzend rood met groene kunststof kruiwagen onder de carport. Triomfantelijk liet ze zien hoe, in 5 handelingen slechts, de kruiwagen tot een plat pakket werd getransformeerd. Werkelijk verbluffend en nog stevig en sterk ook. En of ik maar snapte dat ik het niet in mijn hoofd moest halen om…

Nee, dat had ik ook wel begrepen, alles wat met rotstuin te maken had mocht niet in de buurt van dat rood-groene bouwpakket komen.