Augustus 2022 | Lees alle columns

Als je zo leest en hoort is tegenwoordig water geven het bekende fluitje van een cent. Fluitjes van een cent bestaan helaas niet meer, en dat water geven makkelijk is, maken zij mij ook niet meer wijs. Bij ons in de wijk zie je de laatste tijd steeds vaker een trekker rijden met een grote watertank. Nee, het is geen ‘blokkeerboer’, maar het watergeefmannetje van de gemeente. Bij de grote oude bomen en de jonge aangeplante bomen stopt hij en met veel gebrom en gezoem komt er een watergeefarm naar buiten klappen waaruit een ontiegelijk harde en luide stroom water komt.
Heerlijk lijkt mij dat als je een boom bent en je hittedagen op je bast krijgt. Toevalligerwijs –ik vroeg het mij namelijk al af- ontdekte ik tijdens een fietstochtje hoe er ‘getankt’ wordt. Bij de rivier dus. Of beter gezegd: uit de rivier. Ik stopte en keek met veel aandacht hoe het watergeefmannetje een slang uitrolde, in de rivier plonsde en op een knop drukte. Met veel herrie begon er ergens in of bij de trekker een motor te lopen die de tankt vol pompte. Dat duurde bijna een kwartier schreeuwde het watergeefmannetje toen hij mijn schreeuwende vraag na 3 keer schreeuwen verstaan had.
Terugfietsend vond ik dat toch wel goed van de gemeente om zoveel tijd en liefde in het bewateren van de bomen te steken. Thuis in onze rotstuinen is het al niet veel anders. Tijd en liefde moet er zeker in het water geven gestoken worden. Maar iets moeilijker als bomen water geven is het wel. Een beetje plonsen is er niet bij. Al die verschillende eisen en voorwaarden die mijn alpienen stellen en zeker in droge warme perioden maken het er niet makkelijker op. En helemaal niet als zoals bij mij alles kriskras door elkaar staat en groeit.
Dat bracht mij op het idee om aankomend najaar indien mogelijk zoveel mogelijk planten met ongeveer dezelfde eisen bij elkaar te gaan zetten. Dit kan denk ik het water geven toch wel wat makkelijker maken, of in ieder geval veiliger. Ik weet niet hoe het met jullie is, maar elke zomer verlies ik toch wel planten waarvan ik niet weet of het door droogte of door teveel water is. De komende weken zal ik dit plannetje eens gaan uitwerken door in kaart te brengen waar alles staat en in welke grond. Ook kan ik dan eens zien of het grondmengsel nog wel schraal genoeg is voor de een en rijk genoeg voor de ander. Tot het zover is, blijf ik met veel liefde en geduld water geven en begin ik -net als de gemiddelde Nederlander- steeds meer op het weer te mopperen.