Juli 2017 | Lees alle columns

Bij ons valt wekelijks een halve boom aan folders in de brievenbus. Nu ligt dat voornamelijk aan onszelf, want een ‘NEE’ sticker is een makkelijke en milieu vriendelijke oplossing. Maar wij zijn een ‘egoïstisch’ stel volgens een wat truttige vriendin van ons. ‘Je kunt deze folders allemaal downloaden via een APP’.  ‘Ja, hoor’, maar nee dat doen we lekker niet! Wij vinden het gewoon nog heel leuk om tijdens de maaltijd gezellig door de stapel geplette berkenbomen te bladeren en elkaar met volle mond te wijzen op aanbiedingen die we van zijn lang zal die leven niet zullen aanschaffen. Heerlijk toch!?

Mijn oog viel op een ‘Robotmaaier’, jawel, gemak dient de mens! Voor 799,- euro slechts had je al een zelfdenkende en zelfcorrigerende Robotmaaier! Mijn lieftallige vrouw leek dat wel wat, bij onze vriendin hadden ze nu ook zo’n ding. Zo’n geinige oplaadbare maaimachine die als een hondje over het gras hobbelde, scheelde vast een hoop werk. Mij leek het helemaal niks. Vooral die prijs, daar kon ik een heel nieuw beregeningsysteem van aanleggen en dan bleef er nog geld over voor een paar nieuwe golfplaten op het fietsenhokje.

Uiteraard ging die Robotmaaier niet door, zeker niet als je bedenkt dat wij maar amper 100 vierkante meter gras hebben. En mijn vrouw kan reuze goed rollen met die handmaaier. Geweldig om te zien! Maar mijn brein bleef het toch een intrigerend gegeven vinden, een Robotmaaier, wat nog meer? Tsja, zo viel mij op in die folder dat ‘Mierenpoeder’ steeds duurder wordt. En met die opwarming van de aarde heb ik steeds meer en ook steeds vroeger mieren in de Rotstuin. Of is dat jullie niet opgevallen? Die kleine krengen zitten werkelijk overal, dat komt echt door ‘the Global warming’ Bij mij verzakken zelfs de stenen als ik niet snel genoeg maatregelen neem. En al die Ecologische producten helpen niks.

Maar ja, niks mag meer tegenwoordig, heet water in en op het mierennest mag ook al niet van die eerder gememoreerde vriendin. Nee, ‘da’s niet humaan’, zegt ze dan. Ja, hè hè, dat weet ik ook wel. Trouwens, humaan is menselijk en mieren vallen daar niet onder. Maar het mag toch niet van haar en van mijn vrouw overigens ook niet. Met de tuinslang keihard koud water dan? Ja, tijdelijk helpt het. Maar die mieren bij mij rennen al gauw in zwembroek rond en zwaaien lachend met hun diploma A naar mij. Dan heb je nog van dat spul waarvan ze verward worden, ze gaan dan dolen! Ja, me zolen! Ze verspreiden zich alleen maar verder over de Rotstuin en bouwen nieuwe nesten. De Dierenpartij zal dit overigens ook niet goedkeuren, lijkt mij zo. Nee, dat schiet allemaal niet op.

Het wordt er niet makkelijker en beter op vind ik, rotstuinieren in deze moderne maatschappij. Niet werkend mierenpoeder, robotmaaiers, reclame folders via een app op je smartphone, het moet niet gekker worden. Komt ook, ik ben nog van de oude stempel en dat schiet ook vaak niet op volgens mijn vrouw. Zo vroeg ze onlangs of ik betaald werd voor deze stukjes op de NRV website. Ze vond het geen domme vraag.  Ik wel. Het ging om het ‘verenigingsgevoel’, probeerde ik. Het aantrekkelijker maken van de NRV website. Hoeveel mensen dit dan lazen? Oh, dat was een scherpe vraag waar ik niet direct van terug had. De website coördinator vertelde mij dat dit ik goed gelezen werd! Sjonge, daar schiet je wat mee op, zei die vervelende vriendin van ons, toen ze zich er mee bemoeide. ‘Als je er niks voor krijgt, waarom doe je het dan’, zei ze bitsig. ‘En’, voegde ze er fijntjes aan toe, ‘Je kunt er geen Robotmaaier van kopen voor je vrouw’.

Ik wilde zeggen, ‘Nee, daarom is mijn vrouw nog steeds zo mooi slank en jij niet’ Maar deed het niet, en dacht het alleen maar. Ik liep zwijgend de kamer uit, pakte een gieter, vulde die met heet water en liep de Rotstuin in.