In memoriam Gerard van Huffel

Vaste bezoekers van onze activiteiten zullen hem al een tijdje gemist hebben, hij was voor velen een bekende. Ergens op het eind van de negentiger jaren van de vorige eeuw leerde ik hem kennen. Zijn vrouw was een collega van mijn vrouw en ze kwamen een keer op bezoek. Al snel bleek dat we veel gezamenlijke interesses hadden. Hij was een groot cactusliefhebber en had daarnaast een mooie rotstuin. Ik was vooral vogelliefhebber en kweker, maar had vanuit mijn opleiding ook een brede belangstelling in planten. De kleine en bijzondere plantjes uit de bergen spraken me wel aan en al snel ging ik met Gerard naar de NRV. Via hem kwam ik ook in de club van de zadenverpakkers en hebben we vele gezellige dagen daarin meegemaakt. Het was het begin van een lange vriendschap. Helaas bleek de laatste jaren dat zijn gezondheid achteruit ging. Februari dit jaar kwam hij enkele keren kort achter elkaar in ziekenhuis terecht en werd tot slot door de artsen naar huis gestuurd omdat ze niets meer voor hem konden doen; het zou niet lang meer duren voor hem. Toch heeft zijn grote wilskracht ervoor gezorgd dat hij nog een seizoen van zijn tuin en zijn familie heeft kunnen genieten, al was het liggend in bed voor de tuindeuren. Maar in september trok zijn lichaam het niet meer. Op 21 september was ik nog bij hem, maar dat voelde als een definitief afscheid. Op 23 september 2022 is hij overleden.
Maar de herinnering blijft, aan de vele lezingdagen die we samen bezochten, de marktdagen en vele mooie en gezellige tuinbezoeken. Bijzonder waren ook de reizen die we maakten. De ijzige kou die we trotseerden om de prachtige rotstuin op de Brocken te bezichtigen. De reis die we maakten naar de Peloponnesos op zoek naar cyclamen en andere herfstbloeiende bol- en knolgewassen. Vooral de sneeuwklokjes die we nooit vonden en de hachelijke autorit door de bergen zullen me bijblijven. Het heerlijke eten wat hij ’s avonds op tafel bracht, maakte weer veel goed. In Zuid-Frankrijk bezochten we mooie tuinen, en maakten we tochten door de maritieme Alpen. Een bijzondere tijd hadden we ook op het door mij en mijn echtgenote geliefde eiland Tenerife. We zochten er veel planten en maakten mooie wandelingen. Op de top van “El Teide” werd snel duidelijk dat de ijle lucht hem dwars zat, maar hij gunde mij het moment om even alleen door te gaan om, wat voor dat gebied zeldzame, sneeuwplaatjes te schieten. Dat hij zich niet liet remmen door zijn gezondheid bleek toen hij ondanks mijn bedenkingen toch de afdaling in de Masca kloof wilde maken. Het verliep niet geheel vlekkeloos en we hebben nog vaak gelachen om dat spannende avontuur. Maar ook voor mijn grote hobby vogels had hij belangstelling en regelmatig gingen we ook samen voor dat doel op pad. Naast zijn belangstelling voor cacteeën en rotsplanten had hij ook veel belangstelling voor de natuur en was vrijwilliger voor het IVN. Hij rust nu in zijn geliefde natuur op natuurbegraafplaats Koningsakker.