Augustus 2018 | Lees alle columns

Dirk is weg, ik moet eerlijk zeggen, ik weet niet waarheen. ‘t Kan liggen aan mijn verouderende hersenmassa of aan het simpele feit dat hij zoveel kletst dat het onmogelijk is voor de toehoorder om alles op te slaan. Het kan overigens best zo zijn dat het geen bezoek is aan één of andere bergketen.
Dirk’s vrouw heeft namelijk nogal wat in de melk te brokkelen om het maar tactvol te brengen en om mijn vriend niet te erg af te vallen. Natuurlijk, Dirk loopt het liefst rond in de bloeiende alpenweiden, glibbert over natte kronkelige steenbokpaadjes, glijdt op handen en voeten een helling af als de hoogtevreespaniek toeslaat, maar het is niet evident dat de vakantie in dergelijke contreien gehouden wordt.

Overigens bij mij is dat niet zo, ik hoef niet zo nodig, al heb ik een echtgenote die wellicht liever in de bergen vertoeft dan mijn persoontje. Volgens mij hoef je als fanatieke alpiene planten liefhebber heus niet jaarlijks file te lopen op een bergpad. Nee, het is zelfs een ware verademing om eens te fietsen in ons eigen vlakke Nederland, of te toeren in Zweden, waar je weliswaar ‘bergjes’ tegenkomt maar onvergelijkbaar met de alpiene wereld. Ook het aloude Britse eiland kan mij erg bekoren met zijn mooi stadjes, dorpen, musea en niet te vergeten de vele geweldige tuinen waar alles behalve rotsplanten te vinden zijn. En neem onze oosterburen, Duitsland is een prachtig land en zeer geschikt voor een veelzijdige vakantie. Niet te veel afzakken naar het zuiden van Duitsland is dan wel weer handig want anders kom je in Beieren natuurlijk wel weer heel dicht bij onze hobby. Kan wel meer leuke en interessante bestemmingen opnoemen maar dan begin ik meer op een onbezoldigd reisbureau te lijken.

Nee, al met al is het helemaal niet zo slecht om juist niet naar de bergen af te reizen als je al 300 dagen per jaar in je eigen bergwereld vertoeft. Nu zijn Dirk en mijn persoontje dan ook wel aardig druk bezig met de hobby, zeg maar gerust fanatiek. Toch bestaat er meer in de wereld, dachten we. In het kader van ‘even iets anders’, en terzijde, ‘goed voor het lichaam’ besloten Dirk en ik om eens wat te gaan fietsen. We wonen tenslotte in een prachtige omgeving en menig kortstondig verblijvend toerist kent de weg er beter dan Dirk en ik. Mijn fiets behoefde wel enige aandacht van een fietsenmaker, en de rekening gaf mij hetzelfde gevoel als een behandeling zonder verdoving bij de plaatselijke dorpstandarts. Maar we gingen fietsen en het beviel best. Dat we telkens halverwege of op het eind een café of restaurant niet links konden laten liggen verhoogde alleen maar de feestvreugde.

Net voor ik mijn stukje van de maand af wil ronden, kleppert de brievenbus. Een kaart van Dirk en zijn lieftallige gezinshoofd; zij vertoeven in Noorwegen! Veel bergen maar geen planten, slechts rendierkeutels en bessenstruiken schrijft hij. En ‘we hebben het leuk’ lees ik in zijn zwierig handschrift. Dat laatste waag ik toch te betwijfelen gezien de aanwezigheid van die twee pubers en de ‘iron lady’, maar goed laat ik mij inhouden. Vakantie in de bergen is mooi, heel mooi en leuk zelfs, maar niet een heilig moeten. Er is wel een groot nadeel aan het niet vakantie houden in de bergen, je mist de reusachtige schnitzels met bier…….en niet te vergeten die prachtige vrouwen in Dirndl jurk. Jodelahiti!